Tijdens een van mijn trainingen zat ik naast een collega-ondernemer, die zich aan het verdiepen was op het gebied van inzet van social media. Tijdens zijn uitleg kwam ik erachter dat hij meer opzoek was naar het waarom niet inzetten van social media, in plaats van waarom hij het juist wel moest gaan doen; met als herhaalde argumenten: “Ik heb er geen tijd voor, het kost veel werk, of ik weet niet wat ik moet posten”, om het niet te gebruiken.
Dit voorbeeld herinnerde mij aan mijn periode als werkzoekende. In het begin had ik strenge eisen en wist ik precies wat ik juist niet wilde. Op basis van die criteria ben ik gaan ‘solliciteren’, of te wel gaan zoeken naar vacatures die aan mijn eisenpakket voldeden. Feitelijk kwam het erop neer dat ik bijna geen vacatures kon vinden die aansloten op mijn eisenpakket. Wat waren mijn eisen dan? Simpel: als alleenstaand vader kon ik alleen maar werken van 08:00 tot uiterlijk 18:00 uur. Qua reisafstand werd ik beperkt tot het openbaar vervoer en/of fiets, gezien ik niet in het bezit ben van een rijbewijs. Daarnaast wilde ik op functieniveau, van mijn vorige werk, niet zakken, dat wil zeggen; het liefst passend bij de functie van vervangend ploegleider, binnen de productie, met een vergelijkbaar inkomen. Met mijn persoonlijke situatie en daarbij een hypotheek, wilde ik, op die manier, voorkomen om financieel in de problemen te komen.
Met dit eisenpakket ben ik het UWV binnengestapt en heb ik mij voorgesteld als een nieuwe werkzoekende. Al snel merkte ik dat ik geen mogelijkheden zocht, maar aan het zoeken was naar beren op de weg, om maar niet snel aan het werk te hoeven gaan. Althans bij een baas dan. Werken wilde ik wel, maar diep van binnen broeide er iets wat er al van kinds af aan in me zat; ik wilde zelfstandig ondernemer worden. Maar als zelfstandig ondernemer heb je juist flexibele werktijden, onregelmatige inkomsten en moet je het hele land door kunnen reizen, om met potentiële klanten een kopje koffie te drinken en zo netwerken op te bouwen. De ‘mindsetting’ die ik destijds had, was dus niet de juiste om een vaste baan te zoeken, maar al helemaal niet om als zelfstandig ondernemer te starten. Ik dacht in problemen, in plaats van in oplossingen, hierdoor had ik een probleem gecreëerd voor mezelf.
Een aantal jaren geleden kwam ik tijdens een bijeenkomst Tiny Sanders (MARS, Campina en PSV) tegen, hij zei in dat gesprek: “Er bestaat geen probleem zonder een oplossing”. Deze uitspraak zette mij aan het denken en liet mij anders kijken naar mijn eisenpakket. Ineens zag ik wat de oplossing voor mij was; Ik word ondernemer die denkt in mogelijkheden en oplossingen!
Tijdens mijn traject om een financiering voor Jobconnecto te bemachtigen, kwam ik vaker muren dan deuren tegen. Toch weerhield het mij er niet van om langs die muren af te lopen en te zoeken naar die ene deur die wel open zou gaan. Dit was een erg lange, maar absoluut, een leerzame weg. Ik leerde steeds zakelijker te kijken en vooral te denken. Na uiteindelijk een traject van ruim 2 jaar opende ik de juiste deuren; ik mocht mezelf zelfstandig ondernemer noemen en was Jobconnecto een feit.
Maar hoe zat het dan met mijn zoon, mijn vaste lasten en reisafstanden?
Ik werk feitelijk op kantoor aan huis, ik beheer mijn eigen agenda, waardoor alleen opvang voor mijn zoon nodig heb, wanneer mijn agenda er om vraagt. Omdat de gemeente Eindhoven het concept Jobconnecto ondersteunt, kwam ik destijds in aanmerking voor de BBZ regeling. Hierdoor behield ik een inkomen en kreeg ik de tijd om van Jobconnecto een onderneming te maken. Wat betreft mijn reisafstanden? Ik fiets momenteel van afspraak naar afspraak, waarbij ik gemiddeld 100 kilometer in de week fiets. Dit maakt mij niet alleen fitter, maar zorgt er ook voor dat ik meer van de omgeving zie dan voorheen. Wanneer ik afspraken op afstand heb gaat de fiets mee de trein in en fiets ik het laatste stukje naar mijn afspraak. Uiteindelijk kom ik dus overal zonder problemen, maar dit vergt een goede en soms erg strakke planning.
Het zoeken naar oplossingen heeft er dus toe geleid dat ik kan doen wat ik leuk vind, zonder daarbij echt in te leveren aan mijn eerder gestelde eisenpakket. Het enige wat ik gedaan heb is dat ik elke eis omgezet heb naar een mogelijkheid, zelfs wanneer ik die niet zag, ben ik die blijven zoeken. Ik denk dat wanneer die collega- ondernemer dat tijdens die training ook deed, hij had gehoord dat er verderop een collega-ondernemer zat die zich gespecialiseerd had op social media. Waardoor hij dit misschien uit handen kon geven en hij kon doen wat hij leuk vindt om te doen. Helaas dacht hij meer in problemen en beren op de weg, in plaats van dat hij in mogelijkheden dacht en hierdoor een passende oplossing niet zag.
Zo denk ik ook dat je als werkzoekende van beren op de weg mogelijkheden kunt maken. Misschien niet gelijk in de richting waar jij aan het zoeken bent, maar juist op een totaal ander vlak waar je niet eerder aan gedacht hebt. Denk bijvoorbeeld aan het starten van een eigen onderneming binnen de BBZ. Jobconnecto is een vacaturesite die denkt in mogelijkheden en zoekt dagelijks voor jou naar die ene mogelijkheid, functie of baan. Daarom is Jobconnecto voor jou als werkzoekende de meest ideale partner in het vinden van die ene passende baan of functie. Wellicht zal het niet altijd die ene functie zijn waar je in eerste instantie naar op zoek was, maar het is wel de mogelijkheid waar jij het beste bij past. Uiteindelijk is dat toch het enige waar het om gaat; doen wat we leuk vinden!
Deze blog is oorspronkelijk gepubliceerd op de website van Jobconnecto
