Door Jochem Klijn
Het verbinden met mensen, dat is netwerken. Het is daarom belangrijk om ook een goed begrip te hebben van het woord. Ik merk dat die connotatie vaak nogal negatief is. Maar netwerken heeft eigenlijk alleen maar te maken met het maken van een connectie met mensen.
En in het maken van die connectie met mensen zijn een paar essentiële regels heel erg belangrijk om je aan te houden. En ik wil jullie die regels graag meegeven. Ook zal ik een aantal voorbeelden uit de praktijk geven, die ik zelf heb meegemaakt. Zowel positief als negatief. Waarbij ik wil laten zien waarom op die manier de connectie verslechterd of waarom die juist verbeterd.
Eerst even een korte inleiding over wat belangrijk is bij het maken van een connectie met mensen. Op het moment dat wij mensen ontmoeten of met andere mensen in gesprek zijn of investeren in relaties, dan is het belangrijk in die relatie dat mensen serieus genomen willen worden; dat ze aandacht willen; dat ze gezien willen worden. Maar dan ook echt gezien door jou als mens, als persoon. Dus het gevoel hebben van joh, ik word gezien, ik word gehoord. Ik krijg de erkenning en de waardering die ik graag wil hebben. Of dat terecht of onterecht is, dat laat ik even in het midden. Maar dát is wel graag wat we willen ontvangen.
In de meeste gevallen gebeurt dat niet, om – wat we in de vorige blog al hebben doorgenomen – dat mensen in eerste instantie heel druk met zichzelf bezig zijn. Dus vergeten ze oprecht interesse te tonen in die andere persoon. In de praktijk, zeker in het zakendoen en in de business, kom je dat vaak tegen. Maar dan uit zich dat dus in hele praktische vormen. En ik wil jullie graag eens meenemen in een aantal voorbeelden die ik onlangs zelf heb meegemaakt. En daar mogen jullie natuurlijk uiteraard ook op reageren of je dat herkent of wat je er zelf van vindt, maar ik wil het toch graag benoemen. Niet om anderen te veroordelen, dat wil ik er wel bij zeggen.
We zitten allemaal namelijk op een grote leerschool en we doen allemaal wel eens iets wat achteraf niet echt handig was (bewust of onbewust).
Maar ik wil de voorbeelden benoemen, omdat ik het belangrijk vind dat het besef doordringt dat dat geen lichte dingen zijn om over na te denken. Maar dat het echt zaken zijn om even bij stil te staan.
Ik had een afspraak bij een relatie van mij die lid is van dezelfde businessclub als ik. Hij had contact met me opgenomen onder het motto van joh, we zijn allebei lid van deze businessclub en ik zou het leuk vinden om eens een keer persoonlijk kennis te maken met elkaar. Want ja, je bent nu eenmaal lid van die club, dus hoe leuk is het als je elkaar ook een keer spreekt. Dus ik nodig je uit bij mij op kantoor. Dan doen we even een kop koffie, kunnen we kennismaken en allebei vertellen wie we zijn en wat we doen. Ik dacht, heel goed initiatief, moeten we doen. In mijn auto ben ik naar Hilversum gereden. Ik kom daar aan en ik bel om te vragen waar ik mijn auto kan parkeren, want er waren geen parkeerplekken. Er neemt iemand van de receptie op. Dus ik leg de situatie uit en vertel met wie ik een afspraak heb. Dan is het even stil en zegt hij: nou, dat is heel vervelend, maar hij is net, gisteren, vertrokken op wereldreis…
Hij is er dus blijkbaar niet aan toegekomen om de afspraak te verzetten of was hij vergeten dat hij op wereldreis ging? Vervelend natuurlijk en ik kreeg duizendmaal excuses. Hij kon zelf de afspraak ook niet overnemen. Er is even iets misgegaan.
Tot dan toe zeg ik, geen probleem, want dit kan gebeuren. Het kan gebeuren dat je een keer vergeet een afspraak te verzetten of- het is niet netjes, maar zeker als iemand zijn verontschuldigingen aanbiedt, heb ik zoiets van, dit kan gebeuren, prima.
Dit voorval is nu twee weken geleden.
Ik heb na dat gesprek niks meer van ze gehoord. En dáár gaat het wel mis. Want het was natuurlijk wel zo netjes geweest als ze mij even een mailtje hadden gestuurd of mij die dag daarna even hadden gebeld met een excuus voor het feit dat ik voor niks ben gekomen, en ze het leuk zouden vinden om me op een ander moment nog een keer te ontvangen.
Ze hadden kunnen vragen: zou je het fijn vinden om toch nog een nieuwe afspraak te maken, zodat we alsnog kennis te kunnen maken? Hierbij alvast wat data, waarop het ons zou schikken. Laat ons alsjeblieft weten of er een datum tussen zit die jou past.
Waarom is dat belangrijk? Omdat, ondanks het feit – en dan hebben we het dus over gezien worden, aandacht, erkenning en waardering krijgen – dat ze op dat moment hun excuses aanboden, stond ik daar. Was ik voor niks gereden. En natuurlijk kan dat gebeuren. Maar je blijft met dat rottige gevoel zitten.
Als je een dag later een belletje of een mailtje krijgt, waarin dat nog eens een keer bevestigd wordt en ze ook echt aangeven een nieuwe afspraak te maken, verzacht dat de teleurstelling of de pijn die je op dat moment hebt ervaren of waarvan je van baalde. En nu is dat niet gebeurd. Dus wat ik dan ervaar als mens – en waarschijnlijk wij allemaal, al heeft de één er meer last van dan de ander – is dat je niet serieus genomen wordt.
Er wordt een afspraak met jou gemaakt, maar deze gaat niet door. Vervolgens hoor je niets meer van die gasten. Dat betekent dus dat mijn beeldvorming van dat bedrijf nu verkleurd is. Als ik nu weer naar een evenement ga van die businessclub en ik kom hem persoon tegen, of iemand van dat bedrijf tegen, is dat wat is blijven hangen. En ook al zullen ze dan op dat event nogmaals een keer zeggen: sorry, Jochem, het was niet de bedoeling. Dan nog zal ik er een nare bijsmaak aan over houden.
Dus mocht dit je overkomen – dit is dan even een voorbeeld van een afspraak die dan niet door kon gaan, maar zo kunnen er andere dingen zijn – en je hebt bijvoorbeeld beloofd een voorstel te sturen, dat heb je niet gedaan. Of je hebt beloofd iemand terug te bellen en je hebt dat niet gedaan. Dat op het moment dat je je excuses aanbiedt, stop er dan ook gelijk een actie aan vast. Laat in ieder geval duidelijk merken dat je serieus bent in de fout die je gemaakt hebt. Dat is heel erg belangrijk als dit speelt.
Ook eigenlijk best bizar, achteraf, als ik dit me bedenk. Dat vond, gek genoeg, in diezelfde week plaats. Ik heb op een haringparty in de buurt van Amsterdam, een dame ontmoet. En die vertelde mij dat ze bij een landgoed werkte, in de buurt van Oegstgeest waar ze allemaal events organiseerde.
Ik doe veel met netwerken en events, dus zij zei op dat feestje, joh, zou je het leuk vinden om eens een keer dat landgoed te zien. Ik dacht: het gaat om het principe van zaaien en oogsten. Dus ook om relaties op te bouwen.
Soms moet je ook gewoon dingen eerst doen, willen investeren. Ook al lijkt het er misschien op dat het niet in jouw belang is. Maar gewoon om te kijken of je anderen kunt helpen. Dus ik heb ja gezegd en ik kwam daar op een moment aan. En ik zei tegen die receptioniste, ik ben Jochem Klijn van Netwerken.nl en ik heb een afspraak met die en die. Ze keek me aan en zegt, volgens mij heeft ze vandaag vrij genomen. Maar ik ga even bellen, want ik kan haar wel op haar mobiel bellen. Nou, dit is heel interessant…
Dus zij belt die dame, die met mij de afspraak maakte, op haar mobiel. Ze praten met elkaar en vervolgens hangt ze op. Ze zegt tegen mij, ja, sorry, ze heeft vandaag vrij genomen. Maar er wordt nu gekeken of haar collega u even kan helpen. De collega kon ook niet. De receptioniste duizendmaal excuses.
Geen appje, geen mailtje, geen belletje, niks
En natuurlijk zeg ik op dat moment tegen die dame van joh, geen probleem, kan gebeuren. Want die receptioniste kan daar ook niks aan doen. Dan kan ik er wel wat van zeggen, maar dat moet ik tegen de persoon zelf doen natuurlijk. Dus ik ben weggegaan en weer hetzelfde verhaal. Ook van haar heb ik tot op de dag van vandaag niks gehoord.
Dat is dus echt killing. Want even los van het feit dat het ook nog in haar belang was – misschien was ik daar wel als potentiële klant – dat maakt het natuurlijk nog pikanter.
Maar sowieso in de omgang met andere mensen kan je dit niet maken. Dat er een keer een misverstand is, dat is prima. Maar ze had gelijk even kunnen reageren van sorry Jochem, wat hoor ik nou? Je bent voor niks gekomen. Excuus. Ik had het niet in mijn agenda staan of er overheen gelezen.
Het gevolg is dat het vertrouwen al weg is. Of er zal in ieder geval wel wat voor nodig zijn om dat te herstellen. Mijn beeld bij het bedrijf waar ze werkt, is hetzelfde. Want dat vergeten mensen weleens, de persoon die een bedrijf vertegenwoordigd, dat is ook gelijk jouw beeld bij het bedrijf.
Als ik bij een grote verzekeraar op bezoek kom, dan begint mijn gevoel, bij die bank of verzekeraar of dat uitzendbureau al bij de slagboom. Op het moment dat ik daar al onbeschoft te woord word gestaan, denk ik, nou, dat is lekker. Je hebt een aantal contactmomenten met en binnen een bedrijf. En dat bepaald je gevoel wat je bij dat bedrijf hebt. Dus nu heb ik niet alleen een naar gevoel bij die dame, maar ook bij dat bedrijf.
Het is dus schadelijk, ook voor het imago van dat bedrijf, als je zo met mensen omgaat. Maar wat ze natuurlijk nog veel beter had kunnen doen – en misschien dat je daar nu wel aan denkt op het moment dat je dit verhaal hoort – die receptioniste, toen ze die dame aan de lijn had, had gewoon kunnen zeggen, ik geef hem wel even. Zal ik hem even geven? Zodat ze rechtstreeks door de telefoon tegen mij had kunnen zeggen, jeetje, wat vervelend, Jochem. Kan ik alsjeblieft nog een nieuwe afspraak met je maken? Want dit en dat en zus en zo. Probleem gelijk uit de wereld.
Ik merk hoe makkelijk mensen soms denken over dit soort dingen, zonder zich te beseffen wat de gevolgen zijn. Dit heeft gevolgen voor hoe mensen over je denken, hoe ze over je praten. En natuurlijk kan iedereen een slechte periode hebben of fouten maken. Daar is niks mis mee. Maar het gaat er meer om, hoe ga je er daarna mee om?
Ook als je iets niet goed gedaan hebt of je hebt een vergissing gemaakt, heel veel mensen hebben daar niet eens moeite mee. Sterker nog, je ontevreden klanten of je ontevreden relaties, kunnen uiteindelijk je beste ambassadeurs worden door de manier waarop je met die ander omgaat.
Dit zijn twee ervaringen, die ik met jullie wilde delen over hoe het niet moet. Ik heb ook twee voorbeelden, die ik zelf heb meegemaakt, waarvan ik denk van ja, dat is een heel ander kaliber.
Zo had ik een vriendin, die net begonnen was met haar coachingstraject. Ze heeft een passie voor het coachen van mensen. Met name mensen met overgewicht. Ze was erg druk bezig met het opbouwen van haar business. Met de vraag van hoe ga ik dat doen, hoe ga ik mijn business opbouwen?
Ik was met haar in gesprek en ik ken iemand die haar echt hierbij zou kunnen helpen. Maar zij heeft niet zo veel budget. Ik heb die jongen gebeld. Ik zeg joh, dit is het verhaal, een relatie van mij. Er is niet veel budget, maar ik zou het toch wel leuk vinden als ze hiermee geholpen werd. Ik gun het haar. Hij zegt Jochem, geen probleem. Laten we een afspraak maken. We gaan gewoon met haar zitten en ik ga kijken wat binnen mijn macht ligt om haar te helpen. We hebben een afspraak gehad en kennis met elkaar gemaakt.
Hij heeft al zijn inzichten en al zijn hulp ter beschikking gesteld. Als je me nodig hebt, kun je me bellen. Geen enkel probleem. Je bent een relatie van Jochem, ik doe het graag. Nou, die dame heeft het nu nog over hem. En die zit de hele dag alleen maar te denken, hoe kan ik hem ook helpen om iets terug te doen? Dat is dus ook een manier waarop je met mensen kan omgaan.
Dit is een positief voorbeeld van hoe je het verschil kunt maken in de connectie maken. Want op deze manier heeft hij het weliswaar tijd in deze relatie gestoken, zonder er iets voor terug te krijgen. Maar de waarde die het had, of die hij gegeven heeft, is onbetaalbaar.
Een ander voorbeeld was een netwerk waarin ik benaderd was om ook lid te worden van hun club. En dat liet een beetje op zich wachten. Ik had andere prioriteiten en ik was met andere dingen bezig. Dus ik voelde me een beetje bezwaard dat het zolang bleef liggen. En af en toe kwam er een berichtje van: Jochem, heb je er al naar kunnen kijken? Dan zei ik: nou, ik ben nog even met andere dingen bezig, maar ik kom er op terug.
Ik vond het mooi dat ik onlangs een mailtje kreeg van de voorzitter. En normaal gesproken gaan mensen je dan onder druk zetten, die willen zakendoen. Maar deze man bleef zo uitermate rustig en kalm. En zelfs het laatste mailtje was: ik hoop dat je een goede zomer gehad hebt, dat je uitdagingen gelukt zijn. Is er iets wat ik voor je kan doen? We zitten nog met het contract, maar ik weet niet of je er inmiddels al ruimte voor hebt. Laat het maar weten. Ik wil gewoon kijken hoe ik je kan helpen.
Buitengewoon vriendelijk, dan lees je zo’n mail en dan denk ik bij mezelf, nu ga ik het regelen ook. Sterker nog, ik ben ambassadeur. En ik zal tegen iedereen roepen dat als je echt een goede club wil en een goede voorzitter wil, dan moet je bij hem zijn. En dat heeft alles te maken met de manier waarop hij met mij is omgegaan.
Deze blog is bedoeld om je wat meer gevoel te geven bij het belang van de omgang met mensen en de manier waarop je ze behandeld. De kernwaarden daarbij zijn: aandacht, gezien worden, erkenning en waardering geven aan andere mensen.
Deze blog is oorspronkelijk gepubliceerd op de website van Jochem Klijn.
